اﻃﻼﻋﺎت ﮐﻠﯽ
ﮐﺎﻧﺎدا ﮐﺸﻮری در ﺷﻤﺎل ﻗﺎره آﻣﺮﯾﮑﺎی ﺷﻤﺎﻟﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ از ده اﺳﺘﺎن (ﻓﺪرال) و ﯾﺎزده ﻣﺮﮐﺰ اداری و ﺳﻪ ﻗﻠﻤﺮو ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ. اﯾﻦ ﮐﺸﻮر از اﻗﯿﺎﻧﻮس اﻃﻠﺲ ﺗﺎ اﻗﯿﺎﻧﻮس آرام و از ﺷﻤﺎل ﺗﺎ اﻗﯿﺎﻧﻮس ﻣﻨﺠﻤﺪ ﺷﻤﺎﻟﯽ ﮔﺴﺘﺮده اﺳﺖ. ﮐﺎﻧﺎدا ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺣﺖ ۹٫۹۸ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ، دوﻣﯿﻦ ﮐﺸﻮر ﭘﻬﻨﺎور ﺟﻬﺎن از ﻧﻈﺮ ﻣﺠﻤﻮع ﻣﺴﺎﺣﺖ و ﭼﻬﺎرﻣﯿﻦ ﮐﺸﻮر ﭘﻬﻨﺎور ﺟﻬﺎن از ﻧﻈﺮ ﻣﺴﺎﺣﺖ ﺧﺸﮑﯽ اﺳﺖ. ﻣﺮز ﻣﺸﺘﺮک ﮐﺎﻧﺎدا ﺑﺎ اﯾﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه، ﺑﻠﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮز زﻣﯿﻨﯽ در ﺟﻬﺎن اﺳﺖ. ﺑﺨﺶ زﯾﺎدی از ﺧﺎک ﮐﺎﻧﺎدا ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺳﺮﻣﺎی ﻫﻮا و ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﻗﻄﺐ ﺷﻤﺎل، ﺧﺎﻟﯽ از ﺳﮑﻨﻪ اﺳﺖ. در زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ،ﻧﺎم ﮐﺎﻧﺎدا ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﻠﻔﻆ ﻓﺮاﻧﺴﻮی آن رواج ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ.
ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﺎﻧﺎدا ﯾﮏ دﻣﻮﮐﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ ﻓﺪرال و ﯾﮏ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﻣﺸﺮوﻃﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻠﮑﻪ اﻟﯿﺰاﺑﺖ دوم رﺋﯿﺲ – ﮐﺸﻮر – آن اﺳﺖ. ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﺎﻧﺎدا از ﭘﺎدﺷﺎه ﯾﺎ ﻣﻠﮑﻪ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎی ﮐﺒﯿﺮ، دوﻟﺖ ﻓﺪرال، دو ﻣﺠﻠﺲ ﺳﻨﺎ و ﻋﻮام، دوﻟﺖ ﻫﺎی اﯾﺎﻟﺘﯽ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﮐﻞ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ﻣﻠﮑﻪ اﻟﯿﺰاﺑﺖ اﯾﻔﺎی ﻧﻘﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ. رأی دﻫﻨﺪﮔﺎن ﮐﺎﻧﺎدا و ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﻧﯿﺰ در ﻗﺎﻋﺪه اﯾﻦ ﻫﺮم ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ. اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﺗﻮﺳﻂ دوﻟﺖ ﻫﺎی ﻣﺴﺘﻘﻞ از ﻫﻢ اداره ﻣﯽ ﺷﻮد، ﮐﻪ در ﻣﺠﻤﻮع زﯾﺮ ﭘﻮﺷﺶ دوﻟﺖ ﻓﺪرال ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ.
اﻟﯿﺰاﺑﺖ دوم ﻣﻠﮑﻪ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن، ﻣﻠﮑﻪ ﮐﺸﻮر ﮐﺎﻧﺎدا ﻧﯿﺰ ﻫﺴﺖ و ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻪ اﻣﻀﺎء و ﺑﻪ ﻧﺎم او رﺳﻤﯿﺖ و ﺿﻤﺎﻧﺖ اﺟﺮاﯾﯽ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.
ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﺎﻧﺎدا ﭘﺲ از روﺳﯿﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﺟﻬﺎن اﺳﺖ، اﻣﺎ ﺟﻤﻌﯿﺖ آن ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺪود ﯾﮏ ﭘﻨﺠﻢ ﺟﻤﻌﯿﺖ روﺳﯿﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ۹۰ درﺻﺪ از ﺟﻤﻌﯿﺖ اﯾﻦ ﮐﺸﻮر در اﻣﺘﺪاد ﻣﺮز ﺟﻨﻮﺑﯽ آن، ﺗﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ۲۰۰ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮی آﻣﺮﯾﮑﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﭘﺮﺟﻤﻌﯿﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﻬﺮﻫﺎی ﮐﺎﻧﺎدا ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺗﻮرﻧﺘﻮ ﻣﻮﻧﺘﺮآل و وﻧﮑﻮور ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﺑﻪ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺳﺒﺐ ﺷﺪه ﺗﺎ رواﺑﻂ اﻗﺘﺼﺎدی ﮐﺎﻧﺎدا و آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﺴﯿﺎر ﮔﺴﺘﺮده ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ای ﮐﻪ آﻣﺮﯾﮑﺎ و ﮐﺎﻧﺎدا ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ راﺑﻄﻪ اﻗﺘﺼﺎدی را در ﺟﻬﺎن دارﻧﺪ و ﺣﺠﻢ ﻣﻌﺎﻣﻼت اﯾﻦ دو ﮐﺸﻮر ﺑﺎ ﻫﻢ از ﻣﻌﺎﻣﻼت ﻫﺮ دو ﮐﺸﻮر دﯾﮕﺮی در ﺟﻬﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل اﯾﻦ راﺑﻄﻪ اﻗﺘﺼﺎدی ﻗﻮی، زﯾﺎن ﻫﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﺑﺮای ﮐﺎﻧﺎدا در ﭘﯽ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. آﻟﻮدﮔﯽ ﻧﺎﺷﯽ از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎی آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ در ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﻣﺮز دو ﮐﺸﻮر ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ زﯾﺎن ﻫﺎ اﺳﺖ.
ﮐﺎﻧﺎدا ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻓﺮاواﻧﯽ دارد. آب و ﻫﻮای آن ﺳﺮد و در ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﻘﺎط ﻗﻄﺒﯽ اﺳﺖ. اﻟﺒﺘﻪ آب و ﻫﻮا در ﺑﺨﺶ ﺟﻨﻮب ﻏﺮﺑﯽ، ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﻬﺮ وﻧﮑﻮور در آن ﻗﺮار دارد، ﻣﻌﺘﺪل اﺳﺖ. آﺑﺸﺎر ﻧﯿﺎﮔﺎرا، ﭘﻬﻨﺎورﺗﺮﯾﻦ آﺑﺸﺎر ﺟﻬﺎن ﻫﻢ در اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﻗﺮار دارد.
اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﺗﺎ ﺳﺎل ۱۷۱۳ ﻣﺴﺘﻌﻤﺮه ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﻮد. در اﯾﻦ ﺳﺎل اﻧﮕﻠﯿﺲ ﮐﻨﺘﺮل آن را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ. در ﻗﺮن ﻧﻮزدﻫﻢ ﮐﺎﻧﺎدا اﺳﺘﻘﻼل ﯾﺎﻓﺖ. اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﻋﻀﻮ ﮐﺸﻮرﻫﺎی ﻫﻤﺴﻮد (مشترک المنافع) است. کنفدراسیون کانادا، زیر تشریفات سلطنت مشروطه مرتبط با پادشاهی متحد اداره می شود
ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﮐﺎﻧﺎدا شهر اﺗﺎوا اﺳﺖ ؛ ﻣﺤﻠﯽ ﮐﻪ در آن ﻣﺠﻠﺲ ﻓﺪرال ﮐشور و ﺧﺎﻧﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﮐﻞ ﻗﺮار دارد. او ﯾﮏ ﮐﺎﻧﺎداﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ صورت تشرﯾﻔﺎﺗﯽ رﺋﯿﺲ ﻣﻤﻠﮑﺖ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ﻣﻠﮑﻪ اﻟﯿﺰاﺑﺖ دوم در ﮐﺎﻧﺎدا، ﻣﺴﺘﻌﻤﺮه ﺳﺎﺑﻖ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎی ﮐﺒﯿﺮ، زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﮐﻞ، ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺎدشاه و به توصیه نخست وزیر منصوب می شود.
ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ آﻣﺎر ۲۰۰۶ (ﻣﯿﻼدی)، ۱۳۸،۰۷۵ ﻓﺎرﺳﯽ زﺑﺎن در ﮐﺎﻧﺎدا زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
رﯾشه ﻧﺎم ﮐﺎﻧﺎدا
ﻧﺎم ﮐﺎﻧﺎدا از واژه ﮐﺎﻧﺎﺗﺎ (Kanata) می آﯾﺪ ﮐﻪ در زﺑﺎن ﺑﻮﻣﯿﺎن ﺳﺮخ ﭘﻮﺳﺖ ﮐﺎﻧﺎدا ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ اﻗﻮام ﻧﺨﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «دﻫﮑﺪه» و «ﺳﮑﻮﻧﺘﮕﺎه» و ﯾﺎ ﺳﺮزﻣﯿﻦ اﺳﺖ. در ﺳﺎل ۱۵۳۵ ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ اﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﺑﺎ ﻧﺎم شهر ﮐﺒﮏ شناﺧﺘﻪ ﻣﯽ شود، از اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﻧشاﻧﯽ اﯾﻦ ﻣﺤﻞ را ﺑﻪ ژاک ﮐﺎرﺗﯿﺮ ﮐﻪ ﻣﻘصدش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﻫﮑﺪه اﺳﺘﺎداﮐﻮﻧﺎ ﺑﻮد، ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﮐﺎرﺗﯿﺮ ﮐﻠﻤﻪ ﮐﺎﻧﺎدا را ﻫﻢ ﺑﺮای آن دﻫﮑﺪه و ﻫﻢ ﮐﻞ ﻣﻨﻄﻘﻪ ای ﮐﻪ در آن زﻣﺎن ﺑﻪ آن دوﻧﺎ ﮐﻮﻧﺎ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮد. در ﺳﺎل ۱۵۴۷ در ﻧﻘشه ها نیز با همین عنوان کانادا شناخته شد.
اﯾﻦ ﮐشور ﻣﺴﺘﻌﻤﺮه ﻓﺮاﻧﺴﻮی، ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻧﻮ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ، در ﻃﻮل رودﺧﺎﻧﻪ ﺳﻦ ﻟﻮران و ﺳﻮاﺣﻞ شمالی دریاچه های بزرگ قرار داشت. ﺑﻌﺪﻫﺎ، اﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ دو ﺑﺨﺶ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺴﺘﻌﻤﺮه ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ ﮐﻪ اصطلاحا کانادای شماﻟﯽ و ﮐﺎﻧﺎدای ﺟﻨﻮﺑﯽ، ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ شد، ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯽ شد و ﺗﺎ اﯾﻦ ﺟﺪاﯾﯽ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﻞ اﯾﻦ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺟﺰ ﻣﺴﺘﻌﻤﺮه ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ در ﺳﺎل ۱۸۴۱ درآﻣﺪ، اداﻣﻪ داشت.
ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻣصوﺑﻪ ﮐﻨﻔﺪراﺳﯿﻮن ﮐﺎﻧﺎداﯾﯽ ﺳﺎل ۱۸۴۷، این کشور ﻧﺎم ﺟﺪﯾﺪ و رﺳﻤﯽ اﯾﺎﻻت ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﮐﺎﻧﺎدا را ﺗﺎ ﺳﺎل ﻫﺎی ۱۹۵۰ ﺑﺎ ﺧﻮد ﯾﺪک ﻣﯽ ﮐشید. با گذشت زمان که این کشور اﻗﺘﺪار ﺳﯿﺎﺳﯽ و ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎری ﺑﯿشتری از ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﯽ آورد، دوﻟﺖ ﻓﺪرال ﺑﺎ اﺳﻨﺎد دوﻟﺘﯽ، ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺎم ﮐﺎﻧﺎدا را ﺑﺮ ﮐﺸﻮر ﮔﺬاﺷﺖ. ﻃﺒﻖ ﻻﯾﺤﻪ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﮐﻪ در ﺳﺎل ۱۹۸۲ در ﮐﺎﻧﺎدا ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺐ رﺳﯿﺪ، در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺎم ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﮐﺸﻮر، ﺑﻪ ﻫﺮ دو زﺑﺎن، ﮐﺎﻧﺎدا اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ روی ﻧﺎم ﮔﺬاری ﻣﺠﺪد روز اﯾﺎﻟﺘﯽ ﺑﻪ روز ﮐﺎﻧﺎدا در ﺳﺎل ۱۹۸۲، ﮐﻪ در اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﺗﻌﻄﯿﻞ رﺳﻤﯽ اﺳﺖ، ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺗﺎﺛﯿﺮ ﮔﺬاﺷﺖ.
ﺗﻨﻮع زﺑﺎن ﻣﺎدریMother tongue در ﮐﺎﻧﺎدا
آﻣﺎر ﮔﻮﯾﺎی اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ زﺑﺎﻧﯽ ﯾﺎ Multilingualism در ﮐﺎﻧﺎدا ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﻓﺰاﯾﺶ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻣﻬﺎﺟﺮﯾﻦ رو ﺑﻪ رﺷﺪ اﺳﺖ. درﺳﺎل ۱۹۹۶، ﺗﻌﺪاد ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ زﺑﺎن ﻣﺎدری ﺧﻮد را زﺑﺎﻧﯽ ﻏﯿﺮ از اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ و ﻓﺮاﻧﺴﻪ اﻋﻼم ﻧﻤﻮده اﻧﺪ ۷/۴ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﻧﻔﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ و اﯾﻦ رﻗﻢ رﺷﺪی ﻣﻌﺎدل ۱/۱۵ درﺻﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎل ۱۹۹۱ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ. اﯾﻦ رﺷﺪ ۵/۲ ﺑﺮاﺑﺮ از ﻧﺮخ رﺷﺪ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮐﺎﻧﺎدا در دوره ۱۹۹۱ ﺗﺎ ۱۹۹۶ ﮐﻪ ﻣﻌﺎدل ۷/۵ درﺻﺪ ﺑﻮده ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻً در دوره ۱۹۹۶ ﺗﺎ ۲۰۰۱ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ، ﭼﺮا ﮐﻪ از ﯾﮏ ﻃﺮف ﻧﺮخ رﺷﺪ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺑﻪ ۴ درﺻﺪ ﮐﺎﻫﺶ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ و از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﻣﻬﺎﺟﺮﯾﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮی وارد ﮐﺎﻧﺎدا ﺷﺪه اﻧﺪ.
ﺗﻌﺪاد ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ را زﺑﺎن ﻣﺎدری ﺧﻮد اﻋﻼم ﮐﺮده اﻧﺪ در ﺳﺮﺷﻤﺎری ﺳﺎل ۱۹۹۶ ﻣﻌﺎدل ۱۷۱۰۰۰۰۰ ﻧﻔﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دوره ﻗﺒﻞ از آن ۷/۴ درﺻﺪ اﻓﺰاﯾﺶ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ و ﺟﻤﻌﺎً ۶۰ درﺻﺪ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮐﺎﻧﺎدا را ﺗﺸﮑﯿﻞ داده اﻧﺪ. ﺟﻤﻌﯿﺖ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ زﺑﺎن در ﺳﺎل ۱۹۸۶ ﻣﻌﺎدل ۶۲ درﺻﺪ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮐﺎﻧﺎدا ﺑﻮده اﺳﺖ. در ﻣﻮرد ﻓﺮاﻧﺴﻪ زﺑﺎن ﻫﺎ در ﻓﺎﺻﻠﻪ دو ﺳﺮﺷﻤﺎری ۱۹۹۶ و ۱۹۹۱ ﺟﻤﻌﯿﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ۶۷۰۰۰۰۰ ﻧﻔﺮ، ۳/۲ درﺻﺪ رﺷﺪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ. ﺿﻤﻦ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺟﻤﻌﯿﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﮐﻞ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮐﺎﻧﺎدا از ﺳﺎل ۱۹۵۱ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ رو ﺑﻪ ﮐﺎﻫﺶ ﮔﺬارده و در ﺳﺎل ۱۹۹۶ ﺗﻨﻬﺎ ۲۴ درﺻﺪ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮐﺎﻧﺎدا زﺑﺎن ﻣﺎدری ﺷﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻓﺮاﻧﺴﻪ زﺑﺎن ﮐﺎﻧﺎدا در ﺳﺎل ۱۹۵۱ ﻣﻌﺎدل ۲۹ درﺻﺪ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮐﺎﻧﺎدا ﺑﻮده اﺳﺖ. در ﺳﺎل ۱۹۷۱ آن ﺑﺨﺶ از ﻣﺮدم ﮐﺎﻧﺎدا ﮐﻪ زﺑﺎن ﻣﺎدری ﺷﺎن ﯾﮑﯽ از زﺑﺎن ﻫﺎی ﻏﯿﺮرﺳﻤﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ ۱۳ درﺻﺪ ﺟﻤﻌﯿﺖ را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ داده اﻧﺪ وﻟﯽ در ﺳﺎل ۱۹۹۶ ﺣﺪود ۱۷ درﺻﺪ ﻣﺮدم ﮐﺎﻧﺎدا زﺑﺎن ﻣﺎدری ﺧﻮد را زﺑﺎﻧﯽ ﻏﯿﺮ از دو زﺑﺎن ﻣﺰﺑﻮر اﻋﻼم ﻧﻤﻮده اﻧﺪ. ﺑﯿﺶ از ﺳﻪ ﭼﻬﺎرم ﻣﻬﺎﺟﺮﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ۱۹۹۰ وارد ﮐﺎﻧﺎدا ﺷﺪه اﻧﺪ ﯾﻌﻨﯽ ۱۰۳۹۰۰۰ ﻧﻔﺮ از ﻣﻬﺎﺟﺮﯾﻦ زﺑﺎن ﻣﺎدری ﺷﺎن ﻏﯿﺮ از دو زﺑﺎن رﺳﻤﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺑﯿﺶ از ﻧﯿﻤﯽ از اﯾﻦ اﻓﺮاد از آﺳﯿﺎ و ﺧﺎورﻣﯿﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﮐﺎﻧﺎدا ﻣﻬﺎﺟﺮت ﮐﺮده اﻧﺪ. ﯾﮏ ﭼﻬﺎرم از ﻣﻬﺎﺟﺮﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﺳﺎل ﻫﺎی ۱۹۹۱ و ۱۹۹۶ وارد ﮐﺎﻧﺎدا ﺷﺪه اﻧﺪ، ﺑﻪ زﺑﺎن ﭼﯿﻨﯽ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ و ﯾﮏ ﭘﻨﺠﻢ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از زﺑﺎن ﻫﺎی ﻋﺮﺑﯽ، ﭘﻨﺠﺎﺑﯽ، ﻓﺎرﺳﯽ، ﺗﺎﻣﯿﻠﯽ و ﺗﺎﮔﺎﻟﻮگ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. در ﻫﻤﻪ اﺳﺘﺎن ﻫﺎی ﮐﺎﻧﺎدا ﺗﻌﺪاد اﻓﺮادی ﮐﻪ زﺑﺎن ﻣﺎدری ﺷﺎن زﺑﺎﻧﯽ ﻏﯿﺮ از زﺑﺎن ﻫﺎی رﺳﻤﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺳﻪ اﺳﺘﺎن اﻓﺰاﯾﺶ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻋﮑﺲ آﻧﭽﻪ در ﺳﺮﺷﻤﺎری ﺳﺎل ۱۹۹۶ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد در ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﯿﻦ ﺳﺎل ﻫﺎی ۱۹۶۱ ﺗﺎ ۱۹۷۰ ﺗﻨﻬﺎ زﺑﺎن ﻣﺎدری ۵۴ درﺻﺪ از ﻣﻬﺎﺟﺮﯾﻦ ﯾﮑﯽ از زﺑﺎن ﻫﺎی ﻏﯿﺮرﺳﻤﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺑﯿﺶ از دو ﺳﻮم آن ﻣﻬﺎﺟﺮﯾﻦ ﻣﺘﻮﻟﺪ اروﭘﺎ ﺑﻮدﻧﺪ و زﺑﺎن ﻣﺎدری ﯾﮏ ﭼﻬﺎرم آﻧﻬﺎ ﯾﮑﯽ از زﺑﺎن ﻫﺎی اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ، آﻟﻤﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ. در آن زﻣﺎن ﭼﯿﻨﯽ ﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ ۴ درﺻﺪ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻣﻬﺎﺟﺮﯾﻦ اﯾﻦ ﻣﻘﻄﻊ زﻣﺎﻧﯽ را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دادﻧﺪ. زﺑﺎن ﭼﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان زﺑﺎن ﻣﺎدری رﺷﺪ ﺳﺮﯾﻌﯽ را از دﻫﻪ ۱۹۸۰ ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻣﻬﺎﺟﺮﯾﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺧﺼﻮص در ﻓﺎﺻﻠﻪ ۱۹۹۱ ﺗﺎ ۱۹۹۶ ﮐﻪ ﺗﻌﺪاد زﯾﺎدی از ﻫﻨﮓ ﮐﻨﮓ و ﺟﻤﻬﻮری ﺧﻠﻖ ﭼﯿﻦ ﺑﻪ ﮐﺎﻧﺎدا ﻣﻬﺎﺟﺮت ﻧﻤﻮدﻧﺪ و ﺟﻤﻌﯿﺖ آﻧﺎن ﺑﺎ ۴۲ درﺻﺪ اﻓﺰاﯾﺶ ﺑﻪ ۷۳۹۰۰۰ ﻧﻔﺮ ﺑﺎﻟﻎ ﮔﺮدﯾﺪ. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ زﺑﺎن ﭼﯿﻨﯽ از ﺟﺎﯾﮕﺎه دوم زﺑﺎن ﻫﺎی ﻏﯿﺮ رﺳﻤﯽ ﺑﻪ ﻣﮑﺎن اول ارﺗﻘﺎ ﯾﺎﻓﺖ و ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ زﺑﺎن اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ ﺷﺪ. زﺑﺎن ﭼﯿﻨﯽ زﺑﺎن ۲/۶ درﺻﺪ ﺳﺎﮐﻨﺎن ﮐﺎﻧﺎدا در ﺳﺎل ۱۹۹۶ﺑﻮده اﺳﺖ و ﺑﻌﺪ از آن زﺑﺎن ﻫﺎی اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ، آﻟﻤﺎﻧﯽ و اﺳﭙﺎﻧﯿﺎﯾﯽ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ.
ﮔﺬﺷﺘﻪ از زﺑﺎن ﭼﯿﻨﯽ زﺑﺎن ﻫﺎی ﻋﺮﺑﯽ، ﭘﻨﺠﺎﺑﯽ و ﺗﺎﮔﺎﻟﻮگ ﻫﻢ ﺳﻪ زﺑﺎن ﻏﯿﺮ رﺳﻤﯽ دﯾﮕﺮی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﻌﺪاد ﻣﻬﺎﺟﺮﯾﻦ از آﺳﯿﺎ و ﺧﺎورﻣﯿﺎﻧﻪ از رﺷﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮده اﻧﺪ. ﺑﯿﺴﺖ و ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ زﺑﺎن ﻫﺎی آﻟﻤﺎﻧﯽ، اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ و اوﮐﺮاﯾﻨﯽ ﺳﻪ زﺑﺎن ﭘﯿﺸﺘﺎز در ﻣﯿﺎن ﻣﻬﺎﺟﺮﯾﻦ ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﯽ از ﺳﺎل ۱۹۷۱ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﮐﺎﻫﺶ ﺷﺪﯾﺪ ورود ﻣﻬﺎﺟﺮ از اروﭘﺎ و ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ ﻣﯿﺰان ﻣﺮگ و ﻣﯿﺮ ﻧﺎﺷﯽ از ﮐﻬﻮﻟﺖ ﺳﻦ ﻣﻬﺎﺟﺮﯾﻦ اروﭘﺎﯾﯽ ﺟﻤﻌﯿﺖ آن ﻫﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮐﻞ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮐﺎﻫﺶ ﯾﺎﻓﺖ و اﯾﻦ ﺳﻪ زﺑﺎن ﻧﯿﺰ ﺟﺎی ﺧﻮد را ﺑﻪ زﺑﺎنﻫﺎی ﺷﺮﻗﯽ دادﻧﺪ. در ﺳﺎل ۱۹۹۶ ﺑﯿﺶ از ۴۷ درﺻﺪ اﻓﺮادی ﮐﻪ زﺑﺎن ﻣﺎدری آن ﻫﺎ اوﮐﺮاﯾﻨﯽ اﻋﻼم ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﯿﺶ از ۶۵ ﺳﺎل ﺳﻦ داﺷﺘﻨﺪ. اﯾﻦ رﻗﻢ در ﻣﻮرد آﻟﻤﺎﻧﯽ زﺑﺎن ﻫﺎ ۲۸ درﺻﺪ و در ﻣﻮرد اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ ۲۰ درﺻﺪ ﺑﻮده اﺳﺖ و اﯾﻦ در ﺣﺎﻟﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ۱۲ درﺻﺪ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮐﺎﻧﺎدا ۶۵ ﯾﺎ ﺑﯿﺶ از ۶۵ ﺑﻬﺎر را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﻧﺪ.
زﺑﺎن ﻣﺎدری در اﺳﺘﺎنﻫﺎی ﮐﺎﻧﺎدا
ﺗﻌﺪاد اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ زﺑﺎﻧﺎن در اﺳﺘﺎن ﻫﺎی ﺳﺎﺳﮑﺎﭼﻮان، ﻣﺎﻧﯿﻮﺑﺎ، ﻧﯿﻮﺑﺮاﻧﺰوﯾﮏ و آﻟﺒﺮﺗﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ. در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ۸۶ درﺻﺪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ زﺑﺎن ﻫﺎی ﮐﺎﻧﺎدا در ﮐﺒﮏ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ۵/۸۱ درﺻﺪ ﻣﺮدم ﮐﺒﮏ ﻓﺮاﻧﺴﻪ زﺑﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ. در ﺳﺎل ۱۹۹۱ ﺣﺪود ۸۲ درﺻﺪ ﻣﺮدم ﮐﺒﮏ را ﻓﺮاﻧﺴﻪ زﺑﺎن ﻫﺎ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دادﻧﺪ. ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ ﮐﺎﻫﺶ در ﻧﺴﺒﺖ ﺟﻤﻌﯿﺖ آن ﻫﺎ ﺑﻪ ﮐﻞ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮐﺒﮏ، ﺗﻌﺪاد آن ﻫﺎ ﺑﻪ ۷/۵ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﻧﻔﺮ در ﺳﺎل ۱۹۹۶ اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ. در ﺧﺎرج از ﮐﺒﮏ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻓﺮاﻧﺴﻪ زﺑﺎن ﻫﺎ ﺑﺎ ۶/۰ درﺻﺪ ﮐﺎﻫﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎل ۱۹۹۱ در ﺳﺎل ۱۹۹۶ ﺑﻪ ۹۷۰۰۰۰ ﻧﻔﺮ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ. ﺑﯿﺶ از سه ﭼﻬﺎرم ﻓﺮاﻧﺴﻪ زﺑﺎن ﻫﺎی ﺧﺎرج از ﮐﺒﮏ در ﻧﯿﻮﺑﺮاﻧﺰوﯾﮏ و اوﻧﺘﺎرﯾﻮ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ۲۴۲۰۰۰ ﻧﻔﺮ در ﻧﯿﻮﺑﺮاﻧﺰوﯾﮏ و ۵۰۰۰۰۰ ﻧﻔﺮ در اوﻧﺘﺎرﯾﻮ وﻟﯽ درﺻﺪ ﺟﻤﻌﯿﺖ آن ﻫﺎ در اﯾﻦ دو اﺳﺘﺎن از ﺳﺎل ۱۹۹۱ ﺗﺎ ۱۹۹۶ ﮐﺎﻫﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ. در اﺳﺘﺎن ﮐﺒﮏ ﺗﻌﺪاد ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ زﺑﺎن ﻣﺎدرﯾﺸﺎن ﯾﮑﯽ از زﺑﺎن ﻫﺎی ﻏﯿﺮ رﺳﻤﯽ اﺳﺖ از ﺗﻌﺪاد ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ زﺑﺎن ﻣﺎدرﯾﺸﺎن اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ اﺳﺖ ﻓﺮاﺗﺮ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ. در ﺳﺎل ۱۹۹۶ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮔﺮوه اول ۷/۹ درﺻﺪ ﮐﻞ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮐﺒﮏ ﺑﻮده اﺳﺖ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮔﺮوه دوم ۸/۸ درﺻﺪ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮐﺒﮏ را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ داده اﻧﺪ. ﮔﺮوه دوم در ﺳﺎل ۱۹۷۱ ﺣﺪود ۱۳ درﺻﺪ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮐﺒﮏ ﺑﻮده اﻧﺪ و ﺟﻤﻌﯿﺖ آن ﻫﺎ ﺑﯿﺶ از دو ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻌﺪاد ﮔﺮوه اول ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺑﯿﻦ ﺳﺎل ﻫﺎی ۱۹۹۱ و ۱۹۹۶ ﺗﻌﺪاد اﻓﺮاد ﮔﺮوه اول ﺑﺎ ۱۴ درﺻﺪ اﻓﺰاﯾﺶ ﺑﻪ ۶۸۲۰۰۰ ﻧﻔﺮ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮔﺮوه دوم ﺑﺎ ۷/۰ درﺻﺪ ﮐﺎﻫﺶ ﺑﻪ ۶۲۲۰۰۰ ﻧﻔﺮ در ﺳﺎل ۱۹۹۶ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ. دو اﺳﺘﺎن ﻣﺎﻧﯿﺘﻮﺑﺎ و ﺳﺎﺳﮑﺎﭼﻮان ﺑﺮ ﺧﻼف دﯾﮕﺮ اﺳﺘﺎن ﻫﺎی ﮐﺎﻧﺎدا ﺷﺎﻫﺪ ﮐﺎﻫﺶ ﺗﻌﺪاد ﮐﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ زﺑﺎن ﻣﺎدرﯾﺸﺎن ﻏﯿﺮ از اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ و ﻓﺮاﻧﺴﻪ اﺳﺖ. ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺟﻤﻌﯿﺖ آن ﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﮐﻞ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮐﺎﻫﺶ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ. در اﯾﻦ دو اﺳﺘﺎن ﺗﻌﺪاد زﯾﺎدی از ﻣﻬﺎﺟﺮﯾﻨﯽ ﮐﻪ زﺑﺎن ﻣﺎدری آﻧﻬﺎ آﻟﻤﺎﻧﯽ و اوﮐﺮاﯾﻨﯽ اﺳﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و اﮐﺜﺮ آن ﻫﺎ ﺑﯿﺶ از ۵۵ ﺳﺎل دارﻧﺪ. ۹۰ درﺻﺪ ﻣﻬﺎﺟﺮﯾﻦ در ﺳﺎل ﻫﺎی اﺧﯿﺮ در اﺳﺘﺎن ﻫﺎی اوﻧﺘﺎرﯾﻮ، ﺑﺮﯾﺘﯿﺶ ﮐﻠﻤﺒﯿﺎ و ﮐﺒﮏ ﺳﺎﮐﻦ ﺷﺪه اﻧﺪ در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ زﺑﺎن ﻣﺎدرﯾﺸﺎن ﯾﮑﯽ از زﺑﺎن ﻫﺎی ﻏﯿﺮ رﺳﻤﯽ اﺳﺖ در اﯾﻦ اﺳﺘﺎن ﻫﺎ رﺷﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮی داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. در ﺳﺎل ۱۹۹۶ ﺟﻤﻌﯿﺖ اﯾﻦ ﮔﺮوه در اﺳﺘﺎن ﻫﺎی اوﻧﺘﺎرﯾﻮ و ﺑﺮﯾﺘﯿﺶ ﮐﻠﻤﺒﯿﺎ ﻣﻌﺎدل ۲۲ درﺻﺪ ﮐﻞ ﺟﻤﻌﯿﺖ اﺳﺘﺎن ﻫﺎی ﻣﺰﺑﻮر ﺑﻮده اﺳﺖ. اﯾﻦ رﻗﻢ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﺳﺎل ۱۹۷۱ در ﻫﺮ دو اﺳﺘﺎن ۱۶ درﺻﺪ رﺷﺪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ.
ادﯾﺎن و ﻣﺬاﻫﺐ
در اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﺗﻨﻮع ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ از ﻣﺬاﻫﺐ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد، ﭼﺮا ﮐﻪ ﻣﺬﻫﺐ در اﯾﻦ ﮐﺸﻮر آزاد اﺳﺖ وآزادی ﻣﺬاﻫﺐ ﺟﺰء ﯾﮑﯽ از ﺣﻘﻮق آن ﻫﺎ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﯽ آﯾﺪ.
۷۷.۱% ﮐﺎﻧﺎداﯾﯽ ﻫﺎ ﻣﺴﯿﺤﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ۴۳.۶% آﻧﻬﺎ ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ ﺑﻮده و ﺑﺰرگ ﺗﺮﯾﻦ ﮔﺮوه ﻣﺬﻫﺒﯽ ﮐﺸﻮر را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ. ﺑﺰرگ ﺗﺮﯾﻦ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﭘﺮوﺗﺴﺘﺎن ﻫﺎ ﮐﻠﯿﺴﺎی «ﭼﺮچ ﯾﻮﻧﺎﯾﺘﺪ» ﮐﺎﻧﺎدا اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺮوﺗﺴﺘﺎن ﻫﺎ در آن ﺑﻪ ﻋﺒﺎدت ﻣﯽ ﭘﺮدازﻧﺪ، درﺣﺪود ۱۶.۵% از ﮐﺎﻧﺎداﯾﯽ ﻫﺎ اﻇﻬﺎر داﺷﺘﻪ اﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺬﻫﺐ ﺧﺎﺻﯽ ﻧﺪارﻧﺪ و ۶.۳% ﻣﺎﺑﻘﯽ ﺑﻪ ﻣﺬاﻫﺒﯽ ﻏﯿﺮ از ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ ﮐﻪ ﺑﺰرگ ﺗﺮﯾﻦ آن اﺳﻼم اﺳﺖ، اﻋﺘﻘﺎد دارﻧﺪ.
ﻗﻮﻣﯿﺖ و ﻧﮋاد
ﮐﺎﻧﺎدا، ﻣﻠﺘﯽ ﺑﺎ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ ﻗﻮﻣﯿﺖ اﺳﺖ. ﺑﺮﻃﺒﻖ آﻣﺎرﮔﯿﺮی ﺳﺎل ۲۰۰۱، اﯾﻦ ﮐﺸﻮر دارای ۳۴ ﮔﺮوه ﻗﻮﻣﯽ ﻣﺨﺘﻠﻒ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ۱۰۰ ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮔﺮوه اﺳﺖ. ﺑﺰرگ ﺗﺮﯾﻦ ﮔﺮوه ﻫﺎ در اﯾﻦ ﮐﺸﻮر «ﮐﺎﻧﺎداﯾﯽ» ﺑﺎ ۳۹٫۴ ٪، اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ – ﮐﺎﻧﺎداﯾﯽ۲۰٫۲ ٪، ﻓﺮاﻧﺴﻮی- ﮐﺎﻧﺎداﯾﯽ ۱۵٫۸٪، اﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪی- ﮐﺎﻧﺎداﯾﯽ ۱۴٫۰ ٪، اﯾﺮﻟﻨﺪی- ﮐﺎﻧﺎداﯾﯽ ۱۲٫۹٪، آﻟﻤﺎﻧﯽ – ﮐﺎﻧﺎداﯾﯽ ۹٫۳ ٪، اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ ﮐﺎﻧﺎداﯾﯽ ﺑﺎ ۴٫۳ ٪، ﭼﯿﻨﯽ – ﮐﺎﻧﺎداﯾﯽ ﺑﺎ ۳٫۷٪ اوﮐﺮاﯾﻨﯽ – ﮐﺎﻧﺎداﯾﯽ ﺑﺎ ۳٫۶ ٪ و ﮐﺸﻮرﻫﺎی ﺟﻬﺎن اوﻟﯽ ﺑﺎ ۳٫۴ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺑﻮﻣﯽ اﯾﻦ ﮐﺸﻮر، ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً دو ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺟﻤﻌﯿﺖ در ﺳﺎل رﺷﺪ دارد. در ﺳﺎل ۲۰۰۱، ۱۳٫۴٪ رﺷﺪ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺟﻤﻌﯿﺖ اﻗﻠﯿﺖ ﻣﺸﻬﻮد ﺑﻮد. ﺑﺮﻃﺒﻖ ﮔﻔﺘﻪ دوﻟﺖ ﻓﺪرال، ﮐﺎﻧﺎدا دارای ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻧﺮخ ﺳﺮاﻧﻪ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﭘﺬﯾﺮی در ﮐﻞ دﻧﯿﺎﺳﺖ. ﺑﻪ ﭘﺪﯾﺪه ﻣﻬﺎﺟﺮت از زواﯾﺎی ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﻣﯽ ﺗﻮان ﻧﮕﺎه ﮐﺮد، ﺗﺄﺛﯿﺮات اﻗﺘﺼﺎدی آن در ﮐﺸﻮر ﮐﺎﻧﺎدا، ﻣﻬﺎﺟﺮت ودﺳﺘﻪ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻬﺎﺟﺮان ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدن ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎ و ﻣﻬﺎﺟﺮت ﺑﻪ دﻻﯾﻞ اﻧﺴﺎﻧﯽ. اﻏﻠﺐ اﯾﻦ ﻣﻬﺎﺟﺮان ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺷﻬﺮﻫﺎی اﺻﻠﯽ ﻣﺜﻞ ﺗﻮرﻧﺘﻮ، وﻧﮑﻮور وﻣﻮﻧﺘﺮال ﺟﺬب ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ.
ﺟﻤﻌﯿﺖ
ﻃﺒﻖ ﺳﺮﺷﻤﺎری ﻣﻠﯽ ﺳﺎل ۲۰۰۱ ﺟﻤﻌﯿﺖ اﯾﻦ ﮐﺸﻮر، ۳۰،۰۰۷،۰۹۴ ﻧﻔﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﺒﻖ ﺑﺮآوردﻫﺎی ﮐﻨﻮﻧﯽ ﮐﻪ اداره آﻣﺎر ﮐﺎﻧﺎدا آﻧﺮا اﻧﺠﺎم داده ﺑﻪ ۳۲٫۶۲۳ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﻧﻔﺮ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ.
دﻟﯿﻞ رﺷﺪ ﺟﻤﻌﯿﺖ اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﺗﺎ ﺣﺪ زﯾﺎدی ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺟﺮت دﯾﮕﺮ اﻓﺮاد اﺳﺖ و ﺗﺎﺣﺪی ﻫﻢ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ رﺷﺪ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺧﻮد ﮐﺸﻮر اﺳﺖ. درﺣﺪود ¾ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮐﺎﻧﺎدا در ۱۶۰ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮی ﻣﺮز اﯾﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه آﻣﺮﯾﮑﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻘﺪار ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻫﻢ در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺷﻬﺮی، در داﺧﻞ ﻬﺮ ﮐﻮﺑﮏ، وﯾﻨﺴﺪور ﮐﻮرﯾﺪر، ﮔﻠﺪن ﻫﻮرس ﺷﻮ، ﻣﻮﻧﺘﺮال و ﻣﻨﻄﻘﻪ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ اﺗﺎوا، ﻣﻨﺎﻃﻖ وﻧﮑﻮور و اﻃﺮاف وﻣﻨﻄﻘﻪ ﮐﺎﻟﮕﺎری ادﻣﻮﻧﺘﻮن ﮐﻮرﯾﺪور در آﻟﺒﺮﺗﺎ، ﺳﺎﮐﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
آب و ﻫﻮای ﮐﺎﻧﺎدا
ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ وﺳﻌﺖ و ﺗﻨﻮع ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎد، آب و ﻫﻮای ﮐﺎﻧﺎدا ﻧﯿﺰ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺘﻐﯿﺮ اﺳﺖ.
ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ ﮐﺎﻧﺎدا آب و ﻫﻮای ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎی ﮔﺮﻣﺴﯿﺮی ﺑﺎراﻧﯽ ﺗﺎ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻗﻄﺒﯽ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﭼﻬﺎر ﻓﺼﻞ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻔﮑﯿﮏ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد. دﻣﺎی ﻫﻮا در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺟﻨﻮﺑﯽ اﺳﺘﺎن آﻟﺒﺮﺗﺎ، ﻣﺎﻧﯿﺘﻮﺑﺎ و ﺳﺎﺳﮑﺎﭼﻮان ﮐﻪ ﭘﻮﺷﯿﺪه از ﭼﻤﻨﺰار اﺳﺖ از ۳۸ درﺟﻪ ﺳﺎﻧﺘﯽ ﮔﺮاد در ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺗﺎ ﻣﻨﻔﯽ ۲۴ درﺟﻪ در ﻓﺼﻞ زﻣﺴﺘﺎن ﻣﺘﻐﯿﯿﺮ اﺳﺖ.
ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﻧﻮﺳﺎن دﻣﺎی ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﻪ ﺑﯿﻦ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ و ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ دﻣﺎ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﻫﺎی وﻧﮑﻮور و وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ در ﺳﺎﺣﻞ اﻗﯿﺎﻧﻮس آرام اﺳﺖ. در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻧﻮﺳﺎن دﻣﺎ در اﻧﺘﺎرﯾﻮ و ﮐﺒﮏ ﮔﺰارش ﺷﺪه اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺷﻬﺮﻫﺎ دارای زﻣﺴﺘﺎن ﻫﺎی ﺳﺨﺖ و ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﻫﺎی ﮔﺮم و ﺷﺮﺟﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﻧﯿﻮﺑﺮاﻧﺰوﯾﮏ، ﺟﺰﯾﺮه ﭘﺮﯾﻨﺲ ادوارد، ﻧﻮااﺳﮑﻮﺷﯿﺎ و ﻧﯿﻮﻓﺎﻧﺪﻟﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﺰو اﺳﺘﺎن ﻫﺎی ﺣﺎﺷﯿﻪ اﻗﯿﺎﻧﻮ اﻃﻠﺲ ﺑﺸﻤﺎر ﻣﯽ آﯾﻨﺪ ﺑﻬﺎر و ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﻣﻌﺘﺪل، وﻟﯽ زﻣﺴﺘﺎن ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺮد و ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ دارﻧﺪ.